بسیارى از ما زندگى خود را به دویدن در پشت سر زمان میگذرانیم امّا تنها هنگامى به آن میرسیم که بر اثر سکته قلبى یا در یک تصادف رانندگى به خاطر عجله براى سر وقت رسیدن به سر قرارى، بمیریم.
می گفت عا شقم , دوستش دارم و بدون او هیچم
و برای او زنده هستم ...
او رفت, تنها ماند ...
زندگی کرد و معشوق را فراموش کرد...
از او پرسیدم : از عشق چه می دانی ؟ برایم از عشق بگو...
گفت: عشق اتفاق است باید بنشینی تا بیفتد
گفت:عشق آسودگیست... خیال است ٫ خیالی خوش
گفت: ماندن است ٫ فرو رفتن در خود است
گفت:خواستن و تملک است٫گرفتن است
گفت: عشق سادست٫همین جاست دم دست و دنیا پر شده از
عشقهای زود٫عشقهای ساده اینجایی و عشقهای نزدیک و لحظه ای
گفتم: تو عاشق نبودی و نیستی
گفتم:عشق یک ماجراست٫ماجرایی که باید آن را بسازی
گفتم:عشق درد است درد تولدی نو... عشق تولد است به دست
خویشتن
گفتم:عشق رفتن است عبور است٫نبودن است
گفتم:عشق جستجوست٫نرسیدن است٫نداشتن و بخشیدن است
گفتم:عشق درد است٫دیر است و سخت است
گفتم:عشق زیستن است از نوعی دیگر
به فکر فرو رفت و گفت عاشق نبوده ام
گفتم عشق راز است
راز بین من و توست ٫ بر ملا نمی شود و پایان نمی یابد
مگر به مرگ...مگر به مرگ ... مگر به مرگ ...